در دیدگاه تهویه مطبوع چهار عامل موثر بر آسایش و راحتی ساکنان یک فضا دما، رطوبت، چگونگی حرکت جریان هوا و درجه تمیزی هوای فضای مذکور می باشند . برای احساس آسایش کامل لازم است هر یک از این عوامل حالت مطلوب و بهینه خود را داشته باشند. به عنوان مثال دما که مهمترین عامل آسایش است ، بر تبادل حرارت به طرق جابجایی و تابشی اثر می گذارد. رطوبت اثر قابل توجهی بر تبخیر در سطح پوست و احساس آسایش بدن دارد و پایین بودن رطوبت هوا موجب خشک شدن سطح پوست و مجرای تنفسی شده و تولید سرفه و ناراحتیهای دیگر می کند. بالا بودن رطوبت علاوه بر اثرات نامطلوب بر وضع فیزیولوژیکی بدن و بو گرفتن پوست موجب آسیب رسیدن به بسیاری از مواد موجود در محیط می شود. تحقیقات نشان می دهند که در حالت کلی مناسب ترین شرایط برای بدن در تابستان دمای ۲۳ درجه سانتیگراد با رطوبت ۵۰-۶۰% و در زمستان دمای ۲۲ درجه سانتیگراد و رطوبت نسبی ۵۰% است. جریان هوا بر روی بدن انسان باعث دور شدن حرارت و رطوبت اطراف بدن می شود. سرعت مناسب برای جریان هوا حدود ۰٫۱ متر بر ثانیه است. سرعت بیش از حد هوا می تواند موجب ناراحتی و سلب آسایش شود. بالاخره اکسیژن کافی در هوا و پایین بودن مقدار گرد و غبار، دود، دی اکسید کربن و سایر گازها و ذرات آلاینده هوا اثر مهمی بر آسایش و سلامت انسان دارند.